سلام دوستان عزيز

عجب شعري نوشتين محشر بود

بگذار روحت رساتر آواز سر دهد. نگذار در قفس تن مويه کند.
رهايش کن تا آسوده صحن چشمانت را به آسمان معرفي کند.

روحت را به دريا بفرست و بگذار آبي دريا از آن آرام بگيرد. تا
کوير ببر و ستاره‌ها را به تماشايش دعوت کن. روحت را به پذير? آفتاب ببر. لياقت
چشم‌هاي تو حجم ميله‌اي قفس نيست. از ليلاهاي کوچه و خيابان بگذر. ليلايي مجنون‌تر
از هزار فرهاد در درون توست. عينک دودي را از چشمان دلت بردار. تا به کي اين همه
سياهي را احتمال کردن؟

بال‌هايت را به روحت بازگردان. پرواز را بياموز.