به نام آرام بخش جان...
یا لطیف...
خودم را گم می کنم...
تــــــــــو پیدا می شوی...
همانند نسیمی که سبکبار همه روحم را می نوازد...
نام عزیزت را که به لبهایم می بخشی
نفس های بی قرارم آرام می گیرد...
همیشه بگذار این موسیقی روح نواز، تار های حنجره ام را نوازش کند...
تو آرامم می کنی...
بگذار خیالِ خوبت ،همه وسعت رویاهایم باشد...
همانند نوری که برهمه تاریکی های وجودم آرامش می باراند...
حریم دست های تو امن است...
امنِ امن...
چقدر درمان می شوی...
وقتی درد نبودنت قرار از همه بودنم می رباید...
آرامشی که روح تشنه من در حریم مهربانِ تو لمس می کند
در لطافت هیچ واژه ای نمی گنجد....
چه لذتی دارد تو را نفس کشیدن...
گویی همه آسمان درون قلبم وسعت می یابد...
رها می شوم در همه حجم مهربانیت...
چه لذت شیرینی است داشتنِ تو...
وقتی که دستهایم را می گیری و غبار خستگی و بی کسی را از قلب خسته ام
پاک میکنی...