جلسه محاکمه عشق بود
و قاضی عقل

و عشق محکوم به تبعید به دورترین نقطه مغز شده بود

قلب تقاضای عفو عشق را داشت

ولی همه اعضا با او مخالف بودند

قلب شروع کرد به طرفداری از عشق

آهای چشم مگر تو نبودی که هر روز آرزوی دیدن اونو داشتی

ای گوش مگر تو نبودی که در آرزوی شنیدن صدایش بودی

و شما پاها که همیشه آماده رفتن به سویش بودید

همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترک کردند

تنها عقل و قلب در جلسه ماندند

عقل گفت :دیدی قلب همه از عشق بیزارند !

ولی من متحیرم که با وجودی که عشق بیشتر از همه تو را آزرده